.jpg)
Dün benim için en kıymetli insanlardan birinin doğumgününü kutladık. Pazartesi saat 13.30’da Koordinasyon Kimyası vizem olduğundan ilk başta gitmemeyi düşünsem de bir başka “harika” dost tarafından doğru yola çekildim. Gecenin detaylarını nasıl anlatırım bilemem, aslında gerekli de değil sanki.
Böyle zamanlarda aslında kendime cidden haksızlık yaptığımı düşünüyorum. Neden sevdiğim insanlar bu kadar yakınımdayken, bir şekilde uzakta kalıyorum onlara? İnsanın etrafındaki insanlar onları huzursuz eden kişilerse bunalıyor çünkü bazı insanlardan gerçekten uzak durmanız gerek; zararlılar. Yine de uzak duramıyorsunuz, Sartre’ın “Huis clos” yardımıyla gösterdiği gibi. Oyunu fazla teke indirgedim gibi oldu ama sadece benzetme olarak siz bunu.
Neyse,
Tüm gece harikaydı, Zambak Prenses iyi ki doğmuş diyorum hala kendime, kesinlikle hayat onsuz aşırı sıkıcı olurdu ki böyle bile sıkıcı olabiliyor. Bir masa dolusu güzel insan,,,
Bazı arkadaşlarınızı daha bir eşit seversiniz hani onları daha bir kollarsınız ya da milletin gözünü oynamaya hazırsınızdır, işte dün gece öyle tatlı bir hanımın doğumgününü kutladık ve masada öyle birkaç harika insan vardı. Üstelik kimisini epeydir göremiyordum.
Bir taneceğimizle nice mutlu, bereketli, neşeli yıllara,,,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder