Hani zaten yazmak durumunda değildim. Çok iyi de değilim zaten, odamda ve evde yapayalnızım şu anda oturuyorum ve yenemediğim tembelliğim vicdanıma eziyet ediyor.
Tomris Uyar okurken bir acı duymadığımı fark ettim. Hani bazen bazı yazarlar çok üzer ya, o yok. Tomris Hanım'ı böyle anlatıyor olmamı n'olur hakeret gibi algılamayın. Yazılacak güzel şeyleri yazacak güzel yollar bulamaktan endişeliyim. Zaten herkes bir şekilde hayran ona.
"Kitapla Direniş" (Hzr: Handan İnci, YKY, Mart 2011) bir şekilde bir sığınak, öyküleri ise beni kütüphanede (Mustafa İnan Kütüphanesi) yalnızlaşmaktan kurtarıyor.
Diyecek sözü olan var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder