3 Aralık Cumartesi

Zamanın üzerine hakim olma duygusu... Bu kelimelerden sıkılmış olsam dahi, bu bir yanılsama -mı?-.  Din bilgilerine bakıp üzerine komplo teorilerini bir de komplo teorini incelediğinizde bir rahatsızlık çöküyor üzerinize. Bu yanılsamalar, fazla bunaltıyor insanı. Korkutuculuk çabası da biraz benim doğamdan, inkar edemem; en iyi yine annem biliyor beni. İnsanları ne ile etkilediğimi, neyi bozduğumu.

Kelimeleri de bazen kedimize saklayamıyoruz,,, fikrini söyleme de değil de başkasının fikrini sormak konusunda. Bırakmak güzel(kolay) oluyor.O söz, sonda kalsın, işaretleme-anlama- ama çözünsün içinde (Aeon?!?).  Kardeşim bu yüzden harika bir insan, hala kendini çağrışımlara verebiliyor, anlamlarını bilmeden sesleri yanlışcana kullanıyor, tümden bir karmaşayı, absürt nesnelliği (öznelliği) ortaya koyuyor.  Böyle yapınca ise ben kendime kızıyorum, susmak istiyorum. Neden? Zaten yeterince saçmalamıyor muyum? Ben bir "Cüce'yim" desem mesela, çok anlamsız... Güzel olmaz mı? Zamanda yolculuk yapmak da ayrı ama zamana dahil olmak onu bedenle ama diferansiyelleyerek sorgulamak daha bereketli.
Nasıl inkar edeyim bunu? 

Bunun yanlış olduğunu söylese biri ona nasıl hak vereyim? Biri haklısın dese de huzursuz olurum mesela; mantık değil mi? Hep böyle yaptım ben,,, bir şekilde hep zorladım, oynadım. Sorgulamak mı, yani öyle mi yaptım bilmiyorum. Daha farklı nasıl yolculuk yapabilirim. Sürekli seyahat etmek... Yok olmanın mantığından bile uzağım, bir dengesiz dalga ileri doğru gidip gelir, beklerim. Bazen de her şey kimisinin ve şeylerin sıkıcı olması ile ilgilidir. 

Bazen el yazım iyi ki de çirkin diyorum, tüm onları kıvıra kıvıra kaymak kağıtta huzur veriyor.

Sınavlar,,,
Biraz uyku hiç var olmadı sanki, yüzsüz olmalı.
Gerekli miyim? 

Callieach Bheur