Sevgili Dostlar,
Biraz tasasızlığa ihtiyacım var bugün, bahsedeceklerim sıradan olsun. Yapmak istediğim kesinlikle bahsettiğim diğer mevzuların olağandışı olduğuna dair bir sav ortaya atmak değil, sadece yazmak için yazmak olabilir belki.
Üzüntülü olmak üzüntü verici (!) ama sizi mutlu eden bir insanı düşünmek bile bu sıkıntıları ferahlatabiliyor, suratını gözünüzün önüne getirdiğinizde dünyanın en harika patronusunu yapabileceğiniz bir insanın var olması çok hoş; ihtimali uzak dahi olsa.
Miss Bernadette’in bir şarkısı vardı “They Say That Falling In Love Is Wonderfull” öyle sanki ya, Mr.Pumpkin sonunu “…Is Stupid!” diye değiştirse de şu durumda ona anti-tez sunmak istiyorum.
Önümde on deneyin raporları uzanıyor, yarın kimya laboratuarının sınavı var, onunla uğraşıyorum; kesinlikle bir fizik yerine beş tane lab. sınavına girmeye razıyım biline!
Öyle ya da böyle çok mutlu değilim ama iyiyim ve ilerisi için heyecanlıyım. Sığınabileceğim dostlarım var, her şeyi anlatamasam da varlıkları huzur verici olan insanlar ve öyle ki verecekleri acıdan korkmayacağınız. Cidden, insanın ona ölümlü olduğunu hatırlatacak insanlara ihtiyacı var; dostlara. Sanırım ben öyle insanlara sahibim.
Geçenlerde Sevgili Albus’un doğum günüydü, ondan önce de Seyyar Sahne’nin “Ben Pierre Riviere…” oyununa gittik oradan da Taksim’e geçildi, kalabalık ve güzel bir gündü ancak final haftasının ortasında olmamızdan kaynaklı herkes pek bir yorgundu sanki. Günün en şıkları kırmızı kazağı ile Bombadil ve beyaz, kapüşonlu kazağı ile Befind idi.
Böyle, müsaadenizle ben biraz daha ders çalışacağım;
Hey, unutmadan söyleyeyim siyah çayın içine atılan bir parça zencefil çok rahatlatıcı oluyor, bilginize.
Şimdilik hoşçakalın, görüşmek dileğiyle; kışın tadını çıkarttın.
Kış Cadısı sevgilerini sunar,
Callieach Bheur
sevdim çünkü ben varım: mr. pumpkin! yay :D
YanıtlaSil